Een paar jaar geleden had ik al een flink deel van het Streekpad Nijmegen gelopen. Maar ‘een flink deel´ is niet hetzelfde als helemaal. Dus was er nog wat wandelwerk aan de winkel voor me. Dat heb ik dit jaar opgepakt.
Streekpad Nijmegen
Uiteraard ben ik wel opnieuw begonnen. Het Streekpad Nijmegen in vijf of zes dagen achter elkaar lopen zou een mooi project zijn. Helaas was dat moeilijk te plannen met mijn andere activiteiten, zoals werk. Dus heb ik het Streekpad Nijmegen gelopen in zes etappes, verdeeld over de maanden april tot en met oktober. Een gps-route downloaden is wel aan te raden. De bewegwijzering is vaak heel erg slecht. De geelrode stickers zijn regelmatig in geen velden of wegen te bekennen.
Etappe 1: Nijmegen – Afferden
De eerste etappe begint een kleine honderd meter van mijn voordeur. De route gaat langs de oude Honigfabriek, via de sluis bij Weurt de dijk op en daar blijf je dan een paar uur lopen. Geen goed idee als het boven de dertig graden is. Gelukkig is het op de dag dat ik hier loop prima wandelweer. Tegen de twintig graden. Bij Beuningen en Ewijk zijn er twee uitstapjes door een bosje. Geheel overbodig wat mij betreft. En je duikt twee keer de uiterwaarden in. Verder is het vooral meters maken over de dijk. Als ik in de buurt van Afferden de Van Heemstraweg kruis, houd ik het voor gezien deze keer en pak de bus terug naar huis.
Etappe 2: Afferden – Ravestein
Op Wandelnet.nl wordt de route verdeeld in Nijmegen – Deest, Deest – Wijchen, Wijchen – Grave. Maar dan moet je in Wijchen of lang op de bus wachten of een flink saai stuk naar de trein lopen. En dat de volgende keer dus weer in omgekeerde richting om de route verder te kunnen lopen. Dus ben ik de vorige keer expres wat langer dan Deest doorgelopen om nu van Afferden naar Ravestein te kunnen lopen. Waarbij opgemerkt dat het stuk in Ravestein van de route naar de trein ook best vervelend is. Verder kent deze tweede etappe veel meer afwisseling dan de eerste. Weilanden, leuke dorpjes en wat bos. Helaas heb je bijna overal te maken met het geluid van auto’s. Na Niftrik loop je zelfs een stuk langs de A50 om aan de andere kant van de Maas te komen.
Etappe 3: Ravestein – St Walrick
Ravestein is een leuk stadje. Grave ook. En je komt door beide in deze etappe. Goed nieuws dus. Erg apart en verrassend (de eerste keer dan) is het stuk door De Keent. Dit buurtschap hoorde vroeger bij Gelderland. Maar nadat de Maas in 1938 werd verlegd, lag het ineens aan de andere oever. In 1958 is het toen maar bij Brabant gevoegd. Waarna overigens een flink deel van de inwoners vertrokken schijnt te zijn, maar dat heb ik van horen zeggen en kan ik niet op Wikipedia teruglezen. Al met al is deze derde etappe een van de leukste in het Streekpad Nijmegen. Houd er rekening mee dat als je in St Walrick op de bus wilt, deze zondags maar eens per uur rijdt.
Etappe 4: St Walrick – Plasmolen
Ik denk dat de meeste mensen dit de mooiste etappe vinden van het hele Streekpad Nijmegen. Eerst Haterse hei, dan bos bij Malden en daarna de Mookerheide inclusief het fantastisch uitzicht over die hei op de Maas, Mook en Cuijk. Een ideale plek om een foto te maken die iedereen maakt. Zelfs al is zo’n uitzicht met een fotocameraatje in je mobiel niet echt fatsoenlijk in beeld te krijgen. Het is de eerste etappe ook met wat serieuze stijging. In het bos na de Mookerheide richting Plasmolen krijg je een behoorlijk steile heuvel voor je kiezen. Maar niet gevreesd, het is Nederland. Je bent ook zo boven. En in Plasmolen is er genoeg te eten en te drinken.
Etappe 5: Plasmolen – Beek
Tijd om naar het buitenland te gaan. Vanuit Plasmolen een beetje omhoog en omlaag, naar boscafé Merlijn en dan ben je al in Duitsland. Vervolgens loop je via de buitenrand van Grafwegen naar het Reichswald. Daar mag je zelfs een klein stukje over de Kartenspielerweg wandelen, een begrip voor wielrennend Nederland. Na een paar honderd meter sla je het bos in richting Kranenburg. Deze etappe is wat betreft vergezichten minder mooi dan de vorige, maar wel met veel bos en veel minder druk. Van Kranenburg loop je naar Wyler. Daar wilde ik op de bus stappen. Helaas kwam dit qua wachttijd zo ongelukkig uit dat ik doorgelopen ben naar Beek. Nog wat extra bos- en hoogtemeters, met zelfs een klein stukje van de wandelroute N70. En heel veel mensen vanaf het moment je de landsgrens passeert.
Etappe 6: Beek – Nijmegen
Vanuit Beek kun je uiteraard door het bos naar Nijmegen. Supermooi. Maar het Streekpad loopt anders. Dus gaan we via het Wylerbergmeer, richting Ooy, richting Groenlanden, richting Vlietberg op Nijmegen aan. Prima etappe voor liefhebbers van een polderlandschap. In Nijmegen volg ik het pad netjes via het Valkhof en langs de St Stevenkerk tot aan het Kronenburgerpark. Dan is het mooi geweest. Nog iets meer dan honderd meter en ik ben thuis.
Volgend jaar in vier keer?
Het totale Streekpad Nijmegen is zo’n 120 kilometer. Gemiddeld heb ik er 20 kilometer per keer gelopen. Misschien past een indeling in 30 kilometer per keer beter. Dan ben je relatief minder tijd kwijt met heen en weer reizen en past het in twee weekenden. Een prima voornemen voor volgend jaar.